De zielige man/vrouw die in zijn uppie de kerst moet
doorbrengen, zit er
weer aan te komen. Je komt ze tegen in allerhande bladen of
op de televisie al dan niet met een christelijke saus overgoten en doen het tranen
trekkend goed.
De vraag die altijd bij mij opkomt is: heeft die “zielige”
man/vrouw ons nu zo nodig of hebben wij hem/haar nodig om een gevoel van goed
te kunnen doen in ons binnenste te sluiten, rond de kerst? Ja, ik weet dat ik
hard klink en velen zullen wellicht direct op de kast gaan zitten en dat mag,
zolang je er maar niet de hele kerst alleen blijft zitten.
Want natuurlijk zijn
er schrijnende gevallen maar, heel vaak willen zekere mensen helemaal geen
bezoek van jou of mij. Ik had immers zelf zo’n pa. Die zag je liever gaan dan
komen en vierde dertig jaar alleen kerst. Ik ben in de gezegende omstandigheden
geweest dat ik veel mensen mocht helpen en bijstaan in mijn leven, maar even vaak
zagen ze je liever gaan dan komen. Maar ik hoor ze al weer op kousenvoeten
aankomen, die tranentrekkende verhalen over waar jij en ik allemaal gefaald
hebben. Zelfs Andre zit jaren na zijn heengaan op de radio nog altijd eenzaam
in de cel kerstfeest te vieren. Hij wel…
