Overdracht van Geest (of geesten)

Bestaat dat nu nog in onze westelijke cultuur? Ik kan hier volmondig: ”ja, op antwoorden. Van erg nabij en uit eigen ervaring heb ik mogen meemaken dat zoiets plaatsvond.

Ik weet van een vader die zijn leven lang zat te schelden op zijn kinderen. Nooit was iets goed en altijd bezag hij de dingen door een spiegel van het eigen gelijk hebben en was volkomen blind voor hoe hij zelf dagelijks faalde om lief te hebben. Zelden kwamen er woorden van dankbaarheid over zijn lippen.
Het was alles kommer en kwel en iedereen deed alles fout, behalve hij. Hij verbitterde, begon steeds meer te drinken, zijn kinderen kwamen niet meer en op den duur kwam er niemand meer, enkel de oudste zoon, bij vlagen want hij was ronduit onmogelijk.
De oude man stierf, werd begraven en onmiddellijk begon de oudste dochter, die ooit christen was maar het geloof verloor, de draad op te nemen waar haar oude vader hem had laten vallen. Ze begon zeer negatief te worden en de andere zussen en broers op een lelijke valse wijze te beschuldigen.
Ze begon net als de oude vader aan de drank te geraken en geleek in heel veel op haar pa. 
Ik heb dit zelf van dichtbij mogen meemaken, dus ik geloof zeker in overdracht van boze geesten. Zodra het lichaam sterft, verlaat de boze geest het lichaam en gaat opzoek naar een nieuw “huis” om in te wonen en dikwijls vindt hij die in de familie….