Ik leef mijn eigen leven

Een kreet die je nogal eens ter oren komt in deze tijd. “Ik maak zelf wel uit wat ik doe, het is “mijn eigen” leven.
Een leuke kreet, maar bestaat dat eigenlijk wel: je eigen leven? Is het niet eerder zo dat wij allemaal met elkaar verbonden zijn en dat geen mens ten diepste los is van de ander? Zijn we in ons denken niet te ver doorgeslagen naar het individualisme en heb...ben we onszelf niet te veel los willen maken van de rest?
Zomaar wat vragen die mij afgelopen nacht wat bezighielden. “Ik heb jou niet nodig”. “Ik leef mijn eigen leven”. “Ik behoef aan niemand verantwoording af te leggen”.
In hoeverre je leven van jezelf is zou je uit kunnen testen door eens vier weken te stoppen met eten uit de winkels. Te stoppen met afhankelijk te zijn van de andere mensen om je heen.
Geen gas, geen water, geen licht, geen bed, geen deken, geen brood, geen tandpasta, geen medicijnen, geen schoenen geen benzine, geen intenet….En wat erger is: geen liefde. Je eigen leven is een illusie.

We zijn als mensheid verbonden aan elkaar en hebben elkander ten diepste volkomen nodig om te leven op deze aardbol. Ik meen dat precies hetzelfde opgaat voor alle mensen die menen dat er geen Schepper is.

Je kunt Hem proberen dood te verklaren of Hem niet nodig te hebben, maar ergens is het jezelf voor de mal houden. Probeer maar eens een uurtje zonder Zijn zuurstof te leven. Of denk je dat die ook al van jezelf is? Ik heb nog geen mens zuurstof zien maken, wel stikstof. En stinkstof uit de lagere regionen na het eten van look.