Laat mij u nu eens openlijk uitleggen hoe dat zit.
Voor mij bestaat er geen helser sfeertje dan verjaardagen. In een kringetje naast een persoon in een huiskamer en dan een paar uur, na de taart, stukjes worst en kaas wegmalen en verplicht praten (of toehoren).
Ik gevoel dat op een Bijbelkring precies eender. Ik verbrand mijn tong aan te hete thee met te weinig suiker en zit weer naast iemand op een stoeltje in een kring geschaarde groep. De dingen die worden besproken zijn oké, daar niet van maar ik kan er niet gelukkig bij zijn. Laten we het er op houden dat ik afwijkend gedrag vertoon, dan is iedereen tevreden.
Ik heb het niet naar mijn zin en voel me na die avond als een oude startmotor die op een lege accu moet zien te draaien.
Ik leef pas weer op als ik weg mag en eindelijk die enorme wind kan vrijlaten die de ganse avond amechtig heeft zitten antichambreren en nu met zo'n kracht naar buiten dreunt, dat overal in de straat het licht aangaat. Maakt me niet uit, ik ben vrij:praise the lord!
P.s op de grote kring (de zondagmorgendienst) heb ik het wel prima naar de zin. Misschien dat een psycholoog er een verklaring voor heeft, ik wil het niet weten. Ben gelukkig met hoe ik ben en in de hemel zien we wel verder enkel hoop ik niet dat we daar in een kring behoeven zitten want dan pas ik.
