Een gesprekje met een Jehova’s getuige heeft veel weg van op
een schommelstoel zitten. Je bent volop in beweging, maar komt nergens.
Ik heb
altijd een combinatie van medelijden en het “oh nee-gevoel”, als ik ze zie
komen. Je herkent ze direct. Ze hebben iets in hun wijze van lopen dat ik onmiddellijk
de onwederstaanbare aandrang voel om achter de planten weg te duiken.
Hun geloof lijkt Bijbels, doch ze hebben de Godheid van de
Zoon uit hun vertaling en leerstelling genomen. Wat rest is een geschapen wezen
(een soort kleine god of engel) die zich opofferde voor de mensheid. Een beetje
wat je in de films ziet als the Matrix, Superman, de Hulk, Mad Max, enfin de
lijst met helden van geschapen komaf is te groot om neer te pennen. Die
gedachte is tevens hun grootste zwakte. Zonder de Zoon van God in het evangelie
te betrekken, snijdt men het hart uit de verlossing.
En zo sjokken ze voort. De wachttoren in de ene en de ontwaakt
in de andere hand. Een aanrader voor mensen die de kern van hun leer willen
kennen is het boekje: “Herders zonder erbarmen”. Lees het eens! Het staat vaak
in de kringloopwinkel voor een euro. Goed geschreven door mensen die ooit
getuigden van Jehova maar nu van Christus.
