Spierreuma

Ma zat in de kantine naast een nog oudere vrouw.
Ik schoof aan met mijn bakje aardbeien die moeder een voor een tussen het gesprek met de oude dame door naar binnen werkte.

Vrouw:”Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor maar doet wel pijn en wat heeft u?”
Moeder:”Ik ben een beetje verlamd geloof ik en kan niet meer lopen.”
Vrouw:”Ik heb vier kinderen en mijn man is trouwambtenaar die zo dadelijk mij met hemzelf in het huwelijk zal verbinden, hebt u kinderen?”
Moeder:”Ik heb (steekt vingers op en telt af) vier kinderen, drie dochters en een zoon.”
Vrouw:’ En uw man, waar is uw man?”
Ma:”kijk zorgelijk naar mij en vraagt:”Waar is je vader?”
Ik:”In het wassenbeeldenmuseum.”
Ma en vrouw:”Hahahaha.”

Vrouw:”Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor maar doet wel pijn en wat heeft u?”
Moeder:”Ik ben een beetje verlamd geloof ik en kan niet meer lopen.”
Vrouw:”Ik heb vier kinderen en mijn man is trouwambtenaar die zo dadelijk mij met hemzelf in het huwelijk zal verbinden, hebt u kinderen?”
Moeder:”Ik heb (steekt vingers op en telt af) vier kinderen, drie dochters en een zoon.”
Vrouw:’ En uw man, waar is uw man?”
Ma:”kijk zorgelijk naar mij en vraagt:”Waar is je vader?”
Ik:”In het wassenbeeldenmuseum.”
Ma en vrouw:”Hahahaha.”
Na het zes keer precies zo te hebben aangehoord besefte ik dat het wel gemakkelijk is als je weinig gespreksstof hebt om alles direct weer te vergeten. Dingen blijven nieuw voor je op die manier.
Als ik weer op huis aanga hoor ik nog eenmaal:” Ik heb reuma, geen bot maar spierreuma, dat is minder erg hoor.”