Sommige vrouwen zakken zo af na
hun 50e. Die dingen gebeuren, ach, we blijven niet eeuwig jong. Voor
mannen gaat hetzelfde op doch ze dragen
hun aftakeling met meer elan, me dunkt.
Staan gerust op teenslippers onder een reusachtige pens bij de Emté hun kratjes
bier hoog opgestapeld in de kar, want er is weer voetbal op tv dus er mot op
gedronken worden en gezeken.
Vrouwen gaan moeizamer om met de
aftakeling, dacht ik. Ze gaan met het speciale ondergoed in de weer wat als
zijnde figuur-corrigerend verkocht wordt. Een soort leefnet voor nog bewegende
rollades. Het mooie lange haar gaat er af en de bril moet op. Ach ja. Ik houd
wel van die wat groter wordende achterwerken hoor, mannen kijken er toch anders
naar dan de dames menen.
Gelukkig is de modernere mens
zich langer modieus gaan kleden. Ooit zagen meiden van dertig jaar er al uit
als heuse oma’s. Nu is het een beetje doorgeslagen naar de andere kant en zie
je oma’s van tachtig jaar zich kleden als tienermeisjes en dan krijg je toch
een gevoel van “dat is um ook niet.”
Wat ik mij ook afvraag is hoe de
bejaarden met al die uitgezakte tattoos er straks uitzien?
Photoshop doet ook een duit in
het verouderings-verrassings-zakje. Met trekt en duwt net zolang tot men een
Barbie-plastiek-kopje heeft. Wat niet siert enkel aan een wasteiltje doet
denken dat tegen de kachel heeft gelegen.
Nee, laten we nou maar accepteren
dat ouder worden rimpels geeft, wat molliger heupen, wat dikkere konten en
bossen hout voor de deur. Voor de mannen is het kaal worden geblazen en het
dikpenzig geraken op dunne beentjes weggelegd door de Schepper of de Duivel
weet ik veel wie daar een vinger in de pap heeft. Nou ja, we moeten er even
door. Tis nie anders nie. Een waar liedje zegt: Schoonheid vergaat, enkel de
lelijkheid die blijft, daar mot je maar aan wennen…