Je hebt klossen garen, klosgaren, de klos zijn, of de rapen
benne gaar. Maar dit is dus kantklossen. Ik trof het oudje vanmorgen aan in de
kringloop voor 4.50.
Vol met mooie klosjes, het en der was door de tand des
tijds aangevreten want die vreet wel door. Dus eerst een uurtje of wat de boel
op orde gemaakt en nu een prominent plekje in de hal. Ooit kocht ik een
molentje om de klosjes op te winden en dat kan er nu dus ook mooi bij. Had toen
geen idee waar dat molentje nu eigenlijk voor diende, maar inmiddels is het
uitgevogeld. Een apparaatje waarmede de opoes van weleer hun klosjes opwonden
en wie weet wie nog meer. Want vrouwen benne vrouwen niet waar! En opwinding is
van alle tijden. Het kan ook zonder molentje. Gelukkig maar.
Eigenlijk is kantklossen en christen zijn met elkander verweven. Je bent druk in de weer om er echt iets moois van te maken. Een patroon te volgen. Doch meestal zit je in de knoop. Besef je dat je ergens weer een of meerdere missers hebt gemaakt en kun je met veel gepriegel de boel weer uithalen. Maar we houden vol en klossen door tot we bij de Grote Kantklosser zijn, en daar zien we wel weer verder. Hier begrijpen we toch eigenlijk zeer weinig van het te maken patroon. Maar, eenmaal daar zal alles wel op zijn plaatsje vallen.
P.s; prik je niet aan de naalden want kantklossen kan niet zonder speldwerk en ook daar bezien we het spiritueel leven recht in het gelaat. Het gaat niet zonder pijn gepaard....