Wat horen we er weinig meer over. Toen ik nog maar net christen was (zo'n 35 jaar geleden) was het hot. De wederkomst van de Here Jezus. Hele serie's boeken werden er over geschreven in allerhande doemscenario's wat er allemaal zou vooraf gaan aan Zijn komst.
Veel is achterhaald, hoewel sommige zaken best eng bewaarheid werden.
Toch is het stil geworden als het gaat om de verwachting van de te komen Meester.
Kerken zijn druk met het homohuwelijk, hoe te reageren op de tsunami van scheidingen, het teruglopen van het ledental, het geven van marriage course of lopen met een schepnet allerhande blessings achterna. Genezingen, gaven, krachten, wonderen en meer speelgoed wordt als het hoogste goed nagestreefd.
Maar we horen vaak zo weinig meer over de levensheiliging zonder wie niemand de Here zal zien. De verootmoediging, de strijd om in te gaan, het worstelen in gebed, het vasten, het tot bloedens toe strijden tegen de zonde.
Het is vaak zo lief geworden. God is liefde en wij moeten lief zijn voor elkaar. Vooral niets zeggen wat een ander kan kwetsen en alle vormen van geloof respecteren.
We leggen vredespaden aan van de moskee naar de kerk. Allemaal mooi en liefdevol en toch ben ik zo bang dat we een weg in zijn geslagen waar zelfs George Michel al over zong dat Hij niet meer terug kan komen omdat er geen kinderen meer zijn om voor te komen.....
