Ik meen dat er veel geloofsvormen zijn die dit toepassen. De mormonen laten zich soms zelfs dopen voor ongelovige reeds gestorven familieleden op grond van de Bijbeltekst 1 Korinthe 15:29, waar Paulus spreekt.
Toch moet ik zeggen dat het mij zwaar valt. Je bidt al bijna d...ertig jaar voor je vader. Niet als de betere voor de "onbetere" maar als een mens die zelf ook faalt, elke dag en de genade van de Heer zo nodig heeft. Elke morgen en avond breng je hem in gebed in de hoop op een verandering waar je naar hunkerde. En dan plotseling is er niets meer. Geen gebed, geen hoop, geen ....
Dat valt mij zwaar. Zolang iemand leeft is er hoop. En ik ken de gedachte dat je nooit weet hoe of wat bij iemands overlijden. En toch...
Ik mis de hoop. Ik mis die kleine kans. Ik mis.....
Wat rest is gedenken. Maar wat valt er te gedenken als de meeste herinneringen bitter zijn?
Papa waar ben je? Ik zou zo graag willen dat je in de hemel bent maar ik ben in onzekerheid. In onzekerheid bij je leven, in onzekerheid bij je dood.
Oude lasten vallen af, nieuwe komen er voor in de plaats.
Wij moeten elkaar vergeven, niet blijven stilstaan bij wat is geweest en fout ging. Wij moeten elkaar de hand drukken en beseffen wat wij allen falende mensen zijn.
Papa, waar ben je? Zal ik je ooit nog zien?
Ik steek nu elke avond een kaars aan voor de man die geen pa kon zijn. Dat "kindje" heeft men in de hervorming weggesmeten met het badwater en dat is jammer. Het symbool is zo mooi, vind ik.
Maar binnen de reformatie is weinig ruimte voor symbolen. Men viert het avondmaal met gezuurd brood, en doopt door wat te spetteren op het koppetje van een kind. Over uitglijders gesproken!!!
Nee pa, die kaars ontnemen ze mij niet. Het is het sprankje hoop dat rest nu alle maskers zijn gebarsten....
