vrijdag 21 februari 2014

Mobieltjes


En wat te denken van de mensen die zó belangrijk zijn, dat ze overal een mobieltje mee naar toe nemen onder de nietszeggende verklaring dat het zo gemakkelijk is, als er wat gebeurt. Godsvertrouwen is blijkbaar sterk afgenomen!

De gsm moet mee en dan gaat dat waardeloze ding, op het moment dat men bij u en mij op visite is en dan gaat men onbeleefd en alle ongeschreven wetten van respect overtreden, door in jouw woning te gaan zitten bellen! En lag oma of opa nu slecht, of was er een ernstig geval, dan denk ik, oké. Maar in 10000000000000000 gevallen is het een “praatje pot” wat in jouw huis, terwijl van jou verwacht wordt en de rest van de visite even stil te zijn, gevoerd wordt.
Onder de maaltijd, tijdens het dankgebed of het bijbellezen, het gaat maar door. De eerste de beste die dat bij ons weer gaat proberen, die pak ik bij kop en kont op en werp hem/haar uit ons huis. Dan vindt u mij maar en bruut. Maar ongemanierdheid roept om een ongemanierde aanpak, en die krijg je dan ook hier, met de zegen na. In de kerk zie ik ze ook wel met hun mobiel, vroom voorovergebogen zitten klooien, of ze aan het bidden zijn. Zolang het jongeren betreft denk ik: oké ik was ooit ook jong, maar waar ligt het einde?