Zo vat ik het hedendaagse christendom vaak in één woord
samen. Lief zijn, zeker niet te stellig roepen dat er maar één ware God bestaat.
Niet te overtuigd zeggen dat Jezus de ware Verlosser is. Voorzichtig zijn
niemand
op de tenen te gaan staan. De Jodenvervolging is een mythe, de
ketterijverbranding een overdreven factor, elf september een misverstand. Kom,
laten we lief zijn voor elkaar. Laten we iedereen die in Jezus geloofd als
Christen zien. Sinterklaas wierp zijn zak al 30 jaar geleden in de golven en
werd zelf een lieve oude man. En zo moeten wij God ook zien. Als een lieve oude
tolerante man, die alles wel oké vindt, zolang we maar lief zijn voor elkaar.
Ga nou niet roepen dat het kussen van de marmeren Petrusbeelden fout is. Zeg nu
niet dat de getuigen van Jehova, Jezus Zijn Godheid ontnemen. Toe roep nou niet
dat de Oosterse Godsdiensten doodlopende wegen zijn toe, wees lief. Leg
vredespaden aan tussen de moskee en de kerk, dat werkt. Het ongelijke span waar
de Bijbel het over heeft is verbrand! De smalle weg is breed geworden. De enge
poort een ruim gat waar iedereen, hoe hij ook gelooft, leeft of denk, door naar
de hemel mag. De bijbel een oud boek waar je niet in behoeft te lezen. De
erediensten, ach, ga wanneer je zin hebt. Ga je niet, je bent er niet minder
om. God houdt van je, ook al bidt je niet, dankt Hem niet. Welnee, zo kennen wij
God toch niet! God is liefde.
Maar wat moeten wij toch met de woorden: Ik ben de weg de
waarheid en het leven? Niemand komt tot de Vader dan door Mij? Mijn volk gaat
verloren door gebrek aan kennis. Gij zult de samenkomsten niet verzaken. Strijd
om in te gaan (de hemel). Onderzoek uzelf of u nog wel in Christus bent?
Misschien tijd om die
er ook maar eens uit te vertalen, vindt u niet!
Lief zijn, niets zeggen wat anderen kwetst, tolerant,
laagdrempelig, geen stellige mening of beoordeling, toe, laten we lief zijn
want het lief zijn is uit God. Of zoiets…..
