Examineren

Om de kerk liepen wederom veel mensen. Een vrouw gaf enige langdradige uitleg betreffende de Goudse glazen en men luisterde

verveeld. Ik stond met mijn rug tegen het hek bij het water wat foto’s te maken toen er een onbekende man met wippend sikje als hij sprak, mij een papiertje in handen stopte. Hij keek mij verwachtingsvol aan en in het zachte licht las ik dat het om een zogenaamd traktaatje ging, van een zekere gemeente.
“Bedankt meneer maar ik kerk al in deze gemeente,” sprak ik broederlijk.
Hij: “Oh u bent christen?”
Ik: “Jawel meneer, al 27 jaar.”
Hij: ”Ja maar bent u ook gedoopt?”...
Ik: ”Jawel meneer ook al 27 jaar geleden.”
Hij:” Maar met veel water of weinig?”
Ik:” Met emmers vol!” ( hoe kom ik van die vent af?)
Hij: ”Maar bent u ook in de Geest gedoopt?”
Ik:” Jawel meneer, in vuur en vlam” (ik dacht dan weet hij het goed).
Hij: ”En spreekt u dan ook in nieuwe tongen?”
Ik kreeg de vreemde ongeestelijke aandrang deze broeder een knietje te geven, ter hoogte van niet nader te benoemen hoogten…
Hij:” En profeteert u?”
Ik:” Ehh, ik voorzie problemen, kunt u zwemmen?”
Hij (onverstoord):”En doet u wonderen?”

Ik:” Het grootste wonder vanavond door mij verricht is dat ik u verdraag, want dit is geen evangeliseren, dit is examineren!
Hij:” een goedenavond.”
Ik:” Amen ja amen ja!”
Wat ben ik blij dat onze God en Heer op het einde van de bijbel geen examenformulier heeft gezet!