Vanmorgen heel vroeg vanonder de
wol om in de harde wind, wat foto’s te schieten van de oude Sintjanskerk in
Gouda.
Een, zeker in de winter, bijzonder sfeervol monument, dacht ik. Het
lijkt de eeuwen te trotseren en zo is het eigenlijk ook met ons kostbaar
geloof.
Nog even dan is het weer kerstnacht en in deze speciale dienst, stroomt
de Sint-Jan vol met mensen die in gedachten naar het kindje Jezus komen kijken.
Ze zwijmelen bij de kribbe en worden ontroerd, ja zelf verbaast.
Net als de
mensen in die allereerste kerstnacht, verbazen ze zich, maar….daar blijft het
dan ook bij. Men gaat niet verder opzoek naar wie Jezus is. Voor hen blijft Hij
een leven lang een kind in de kribbe. Emotioneel, teder, ontroerend, ja zelfs
beladen, maar niet met hun zonden.
Het is op zijn best traditie wat deze mensen
ter kerke brengt. Dat Jezus de Man aan dat kruis werd, neen dat wil er bij
velen niet in. Een goed mens, een machtige meester, een voorbeeld, een
wonderdoener, oké. Maar God in het vlees gekomen, dat is net een straat te ver.
Jammer want in die volgende straat loopt de Heerbaan die ten hemel loopt….
Zo is het , Peter. Blijf maar op de heerbaan lopen, of rennen, struikelen..
BeantwoordenVerwijderenHij leidt tot de plek waar de Heer je hebben wil.
Fijne kerstdagen!