Draaimolen

Vandaag maar eens op de brommer naar de kerk. Tis gek maar vaak heb ik het gevoel dat we met z’n allen in een reusachtige draaimolen zitten.

Idiote gedachte natuurlijk die nader onderzocht wellicht terug te voeren is aan het loshangen van een stekker ergens in mijn wollige brein, maar toch…

Elke morgen opstaan en weer aantrekken datgene, of als je aan wat schoons toe bent, een andere laag, wat je een aantal uren eerder uit hebt getrokken. Weer slof je naar de wasbak en kijkt in de moe gekeken spiegel maar diezelfde vent als gister, enkel een nacht ouder.

Dwars door de muur hoor je ook de buurman hetzelfde ritueel uitvoeren en op zijn “paardje” stappen en na de maaltijd, hup, daar zet de draaimolen zich pas weer goed in beweging en daar gaan we dan! Het kan aan mij liggen maar heel vaak lijkt het leven op een vreemde droom, gedroomd door een reus. Straks zal hij ontwaken en alles weer “normaal” zijn.