Gisteravond een groep mensen die de kerk in wilden. "Waarom is die kerk niet open?" Riep er eentje opstandig. "Hij is open, riep ik terug." "Nee
hoor wij hebben het geprobeerd en hij zit dicht." "En toch is hij open, wel twee keer op een zondag," riep ik terug. "Ja maar dan is er kerkdienst toch?" Riep een bekakte dame. "Klopt en dan is hij open." Riep ik weer. Nu kwam er een dik plofferig mannetje bijstaan die zo uit een prentje van Anton Pieck kon zijn weggelopen.
"Een schande, zo'n kerk behoort open te zijn, in buitenland zijn alle kerken rond deze dagen open," brulde hij. "Mot je naar buitenland gaan, we zijn hier in Nederland," Riep ik weer terug. Het mannetje werd nog wat opgeblazener en een vrouw die geleek op een bezemsteel met een mutsje, deed ook een duit in het zakje en krijste dat ze het maar raar vond.
Ik ondernam nog een poging door uit te leggen dat ze op deze zondag wel twee keer van de Goudse glazen had kunnen genieten toen de kerk open was en dat ze nu nog kon genieten omdat de kosters de moeite namen om het licht aan te laten.
Ze kon het niet waarderen en toen ze wegsloften deed de groep mij denken aan de mensen die op de deur bonsden in het verhaal uit de bijbel. Toen werd er ook al niet meer opengedaan. Binnen scheen het licht, buiten was het donker. Sommige dingen veranderen nooit....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.