Lampje

Het is elf uur en moeder slaapt nu. Ik fiets langs het verzorgingstehuis en krijg een vreemd gevoel. Ooit was ze de

vrouw die voor mij, toen ik een kleuter was, een lampje liet branden want het was zo eng in het donker. Nu sta ik als man van middelbare leeftijd voor het tehuis en zie hoe de lampjes schijnen in de angstige nacht op de afdeling waar de dementerende mensen liggen. Wie anders kent hun nachtmerries alleen dan de Schepper? Wie anders laat door de volle maan een lichtje schijnen in hun boze wereld? Slaap maar lekker mama, straks wordt het weer licht en komt de zon weer op....