Steeds meer jongeren rijden op de fiets met de in de ene
hand de mobiel en de andere hand het stuur. In de oren dreunt via
de
koptelefoon de nieuwste beat. Eigenlijk zou dit door de wet aan banden moeten
worden gelegd want een kind kan begrijpen dat zulks mensenlevens gaat kosten.
Impulsen, signalen, geluid er wordt aan ze getrokken. Zelfs
in de kerk zie ik ze tijdens de preek even spieken en loeren naar de nieuwste I
pad. Ergens vraag je je wel eens af waar dit eindigen zal? Hoe ver zijn we nog
verwijderd van de eerste op de markt komende herseninplantaat die ons in staat
stelt om overal en nergens bereikbaar te zijn?
De grote hamvraag in dit alles is of we Gods stille stem
daarom niet meer horen? Is het daarom dat we het zo zoeken in beweging, gevoel, zogenaamde blessings met allerhande
uiterlijk vertoon van kracht? Is het
omdat we ons niet meer kunnen afstemmen op de frequentie van God?
Ik denk bij dit alles aan de profeet die op de berg die God
zocht. Er raasde een storm langs hem heen, een vuur uit de hemel en een
donderend geraas, maar de profeet wist dat in dit alles God niet aanwezig was.
Pas toch het zachte, nauwelijks hoorbare suizen van de wind hoorbaar was wist
de profeet, God is hier.
Ik denk dat hierin een les verborgen ligt voor nagenoeg al
de ontmoetingen met God in uw persoonlijk leven. Vergeet al die praatjesmakers
die beweren dat God elke dag gezellig met ze komt babbelen. Vergeet al die
samenkomsten die je oproepen om tot de geweldige genezende kracht van God te
komen, om over de grond te rollen, je vol te soaken etc. God laat zich niet
binnen dergelijke consultvormen vastliggen. Je zult hem moeten vinden in de
stilte van je hart. Ver buiten het rumoer. Ver van het woeden der
charismatische spectakelzoekers.
Meen dat God veel meer in de stilte te vinden en te horen is, dan middenin allerlei toeters en bellen. Wat is er intiemer dan de Heilige God te ontmoeten in de stilte van bijv. het bos? Zelfs Jezus zocht een stille eenzame plekjes op in de heuvels om dicht bij Zijn vader te zijn.. Roept de vraag op: durft men vandaag nog de stilte op te zoeken?
BeantwoordenVerwijderenDe momenten dat je God zoekt door middel van gebed en bijbellezen heet toch niet voor niks 'stille tijd'.......
BeantwoordenVerwijderen;) Zo is het, José.
VerwijderenEn toch zijn er massa’s mensen (christenen?) die om hem heen staan te joelen. Da is toch eigenlijk te bizar voor woorden! Dat zo iemand niet gelijk met de zegen na wordt buiten gezet maar op het podium als pastor wordt gezien. Het spijt mij ook maar dit is een onbeschofte, opgeblazen kikker die ook bij mij slechts braakgevoelens verwekt
BeantwoordenVerwijderenEr staat ook niet voor niets in de Bijbel dat als je wilt bidden, doe dat dan in je binnenkamer en niet op de hoek van de straat zoals de farizeëen.
BeantwoordenVerwijderenIk voor mij geniet van stilte. Dikwijls ga ik een eind fietsen en als ik dan een stil plekje gevonden heb (ja, ze bestaan nog!) dan kan ik pas echt bidden en ook luisteren, want dat is een belangrijk gedeelte van het bidden.
Niet altijd wat wij te zeggen hebben, maar wat heeft God te zeggen?
Toch is er in de traditionele kerken ook niet veel stilte. Al wordt er dan niet gejoeld, de liederen, gebeden, lezingen en preek volgen elkaar vaak vlot op.
BeantwoordenVerwijderenIk heb niet vaak meegemaakt dat er na een schriftlezen of preek 5 minuten stilte gehouden wordt om eens goed na te denken of God te vragen om tot ons te spreken.
Zouden we misschien toch eens wat meer moeten doen.
Stilte is voor mij belangrijk, zeker als we stilte als een rust ervaren om ons af te stemmen op God. Die 5 minuten waar jij het over hebt na de schriftlezing, is niet mijn ding. Heb al ruim 1.5 uur genoten van de rustige sfeer tijdens de dienst en omdat je niet door het al door jouw genoemde gejoel wordt afgeleid is er voldoende rust om alles tot je te nemen. Herkauwen hebben we de hele zondag nog voor. Maar als je dan toch die stilte op waarde waardeert, dan is het gebed van zeker 10 minuten, waarin de preek terugkomt, zeker iets waar je het in kan vinden. Om kort te gaan: dat wat jij zoekt, hebben we elke week en meer. Ik zou het niet willen inruilen tegen gejoel, hoewel gejoel ook wel eens mag. Zolang het maar bijbels gejoel is.
BeantwoordenVerwijderenPrecies, er is een tijd voor alles! Er is een tijd om stil te zijn en een tijd om te vieren. Als de bezoekers in een voetbalstadion het al de moeite waard vinden om op te springen en te juichen als een bal in een net gaat, hoeveel te meer mogen wij juichen om te vieren dat we gered zijn!
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Ada (en nee, ik kom ook niet uit een uitbundige pinkstergemeente:))