Met moeder gaat het goed.

Met moeder gaat het erg goed. Ze hebben haar uit bed genomen en op de zaal gezet waar ze koffie zat te drinken met anderen.

Toen ik binnenkwam met mijn bakje met suikermeloen moest ze huilen, maar niet van echt verdriet hoor. Sprak met de verpleging over moeder en ze vertelden dat ze haar nu elke dag uit bed haalden en dat moeder geen last meer had (na twee jaar door de medicijnen) van diaree. Dat had een ander op medisch vlak dus ook wel eens kunnen bedenken, maar blijkbaar was het nodig eerst in een ziekenhuis te belanden alvorens artsen tot de ontdekking komen dat bepaalde medicijnen laxeren. Het zal allemaal wel aan mij liggen maar soms vraagt een mens zich wel eens af of de artsen die medicijnen voorschrijven en personeel dat het toedient zelf de gebruiksaanwijzing wel kunnen lezen?

De doorzitplek was geheel genezen en ma had een eigen, speciale stoel gekregen waar ze als de koningin in zat.

Ze zag er goed verzorgd uit en ik moet zeggen dat het verzorgingstehuis Gouwestein duidelijk vorderingen heeft gemaakt in deze in mijn beleving. Heel, heel, heel fijn om moeder na twee jaar in bed, eindelijk weer eens in een stoel te zien zitten. Ze werd er een ander mens van!