Aardbeien en verpleeghuizen

Moeder even een bakje aardbeien wezen voeren want dat heb je over voor je zieke moeder. Aan de deur hing een papier

dat wij onze moeder geen snoepjes mogen geven maar het eerste wat ma vraagt als je binnenkomt is:"Wat heb je voor mij meegenomen?"
Jolanda was er ook en we hebben erg gelachen. Hier de foto dat ik ma aardbeien voer...
Nu is zij het kind en zijn wij de ouders.
Ma deed haar bekende riedeltje van:”Met wie ben ik getrouwd geweest, waarom ben ik weggegaan en waarom heb jij bruine ogen?”  Ze at met smaak haar aardbeien met suiker.

Zo geheel anders dan pa die enkel negativisme uitademt is moeder blij met iets simpels als een bakje vruchtjes. Het maakt dat je een heel ander gevoel hebt bij de wekelijkse bezoekjes. Enkel jammer dat ze ma weer tot halftwaalf lieten liggen alvorens haar te komen wassen. Verpleeghuis Gouwestein noemt zich verzorgingstehuis maar ik heb de indruk dat het woordje verzorging nogal vloekt met de praktijk. En dat in een christelijk tehuis! Ik ben blij dat de Heer ons “verschoont” zodra wij om Hem roepen en niet zegt:”Ik zit nu te eten over een paar uur probeer ik wel even een gaatje te vinden.”