Toen ik vanmorgen vroeg mijn hoofd om de hoek van de deur stak, hing er een zweem van een herfstgeur in de lucht.
Luchtige bezwangerde dampen, getrokken uit de veenbodem van de Molenwaard. De herfst steekt wel meer al in augustus zijn vermolmde tong naar ons uit. De maan draagt een kring om haal koele lijf en de zon lijkt overdekt met een vaalgeel kleed. Het heeft iets melancholisch, vind ik.
De kinderen achter het land, stonden met hun tentjes op een weiland. Hun stemmen klonken de hele dag vreugdevol over de polder. In de avond vuurkorfje en zodra de zon weer opkwam hoorde je de eerste plonzen al vanuit het reusachtige zwembad. Ik zie ze met een beetje gebogen ruggen de tenten weer afbreken. Beseffende dat de vakantie over een paar dagen weer ingeruild wordt tegen die rotschool. Dat zal ook de reden zijn, dat de herfst even een kruidig windje laat omdat ze een beetje emotioneel is achter al dat grote kleine kinderverdriet……
