Heel vaak hoor ik mensen zeggen dat ze het zo fijn vinden als ze bij anderen kunnen schuilen op momenten dat ze het moeilijk hebben en dat is mooi. Veel minder hoor ik mensen zeggen dat anderen bij hen kunnen schuilen en dat ze een open huis en hart hebben voor mensen in "problemen" groot en klein.
En is dat tenslotte niet oneindig mooier. Een gever te zijn. Je ontmoet ze niet veel, maar als je zulke mensen ontmoet dan val ik altijd even stil en hoor in de verte de echo van een mens die enkel gevende in het leven stond. Die echo klinkt als: het is volbracht. Wie het vatte die vatte het....
