Ik mocht vroeger nooit eens lekker boeren.
Kreeg direct een lel om mijn hersens als ik het als kind eens deed. Boeren was niet netjes net als winden laten. In de polders kun je weer wel lekker boeren en om dat goed te doen moet er ook met poeplucht gewerkt worden. Waarom ben ik geen boer geworden want deze twee element liggen bij elke man dicht aan het hart.
Er lekker op los boeren en een stevige wind, het kan allemaal in de polder. Maar alle gekheid op een stokje, het boerenleven is zwaar. Je bent altijd in beweging en druk bezig als veel anderen nog op hun bedje liggen te boeren en te winden bij moeders de vrouw onder de klamme lappen.
En dat zeven dagen per week, want het vee houdt echt geen rekening met rustdagen, dat weet je.
Persoonlijk heb ik de boeren prettige mensen bevonden. Geen mensen die de indruk wekken ondanks hun drukke bestaan, geen tijd voor je te hebben. Boer Wijnand en zijn dochter Iris, nodigde direct uit om een bakje koffie te komen drinken.
Daar kunnen veel kerkmensen nog heel wat van leren. We zitten nu acht
maanden in de kerk (rond de 500/600 leden)en zijn welgeteld één keer bij
een groep lieve dames een bakkie wezen doen op uitnodiging. Dat doet de boer anders. Welkom, staat hoog in het vaandel bij veel boeren in de Krimpenerwaard en nu we hier wonen een zelfde ervaring in de molenwaard.
Is er een boerenkerk? Dan ga ik er zeker mijn licht opsteken. De naam moet ik nog over nadenken. Geboerformeerdop hele klompen klinkt wel goed
