Langzaam maar zeker gaan steeds meer "nozems" uit de tijd dat ik in de korte broek liep naar de andere wereld.
De tijd dat Radio Veronica nog leuk was, Radio Noordzee ook een fijne schep muziek de ether inblies en iedere zichzelf respecterende jongere op een bromfiets rondblies, ach ik dacht dat het nooit voorbij zou gaan. Ik vergiste me, als zovaak. De beste muzikanten van mijn generatie, waar ik naar luisterde worden oud en gaan heen. De Beegees, ach, enkel Barry is over.
Queen zonder Freddy is als kwark zonder suiker, the Tee set zonder Tetteroo, David bowie, Michael Jackson, Joe Cocker, BB King onze eigen Herman Brood en voor de liefhebbers van sentimenteel Nederlandstalig Andre Hazes, ach, de lijst is ellenlang.
Ze lieten de wereld hun muziek na, wat troost en de vraag oproept wat u en ik nalaten bij ons heengaan? Zover is het gelukkig nog niet, ik haal de oude Puch gewoon van stal en droom nog even dat het weer 1970 is, met een transistorradio aan mijn oor. Morgen zien we wel weer verder. Hoewel nadenken over het leven na dit leven, vandaag nog kan, morgen kan het zover zijn en ook wij over de drempel van het tijdelijke glippen. De hamvraag is, of de hemel en Hem die ons daar zou kunnen brengen waar is? Stel je voor dat Hij toch gelijk heeft als Hij zegt: Niemand komt in de hemel dan door Mij! Wat dan? Zeggen dat je van Andre Hazes hebt gehouden, is dacht ik niet voldoende...
