We lezen over een man die afdaalt. Afdalen is in de Bijbel immer een teken van afdwalen. De berg op gaan duidt op het naderen tot God. Goed,
Dan komt er een Joodse priester langs (beeld van de wet) en wil de man niet helpen, kan de man ook niet helpen. De wet is niet instaat u werkelijk nader tot redding te brengen.
Dan de tempeldienaar (het beeld van de religie). Ook religie kan niets voor u doen als u gewond en geslagen bent. Ook hij loopt langs zonder iets te (kunnen) doen.
Uiteindelijk komt daar de onwaardige (een Samaritaan werd door de Joden als minderwaardig gezien), langs.
Hij is de verworpene, de mens die door de Joden als minderwaardig werd bezien. De Zoon komt van Zijn rijdier en giet olie (beeld van de Geest Gods) en wijn (beeld van Zijn overwinning) op onze wonden en brengt ons in de herberg waar Hij nadrukkelijk betaalt. De herberg is een beeld van de gemeenschap, de gemeente zo u wilt.
Uiteraard blijft de uitleg die wij elk jaar wel een of meer keren horen volkomen waar, maar onder de oppervlakte ligt een diepere laag. Ben jij al op het rijdier van God gelegd? Heb je al begrepen dat niets je redden kan, geen religie, geen angstvallig volgen van wetjes. Enkel de verworpene op het lastdier betaalde voor jou en mij en bracht ons terug in de gemeenschap…..
