Het leven in de Alblasserwaard
Nu de verhuizing er bijna opzit en wij vanuit de Krimpenerwaard de overstap hebben mogen maken naar het wat hoger gelegen platteland dat
de Alblasserwaard genoemd wordt, hoogste tijd om een verse lijn op te starten en met vertellen van start te gaan.
Wie als stadsmens op het platteland wil wonen, zal zich moeten comprimeren met de cultuur van het boerenbestaan dat nog altijd een stevige duit in het zakje doet alhier. Is het leven hier dan zo anders als in de (grotere) steden? Ik dacht het wel. Dat bleek al toen wij hier afgelopen zondag voor het eerst naar de kerk gingen.
Het lijkt wel of de terugloop van het aantal leden, dat overal behoorlijk heerst in de steden, aan de dorpen in de Alblasserwaard voorbij is gegaan. Een propvolle kerk en niets te merken van de ontkerkelijking.
Er is wel weer even moed voor nodig om een verse kerk binnen te stappen en je vertrouwde plek die zo goed voelde in te ruilen. Wie de mensen in de omgeving wil leren kennen, moet nu eenmaal niet lastig doen en gewoon gaan, daar waar anderen ook gaan. Niet alleen de kerk, ook de winkels, de groenteman (komt nog aan de deur) en veel andere dorpsventers moeten omarmen.
Zo kom je heel gemakkelijk in contact met de mensen uit de Alblasserwaard en daar was het tenslotte om te doen. Natuurlijk kan je jezelf onttrekken en gewoon blijven gaan waar je altijd ging voor de boodschappen en het geestelijke voer, maar dan blijf je tot in lengte van dagen een buitenstaander en wij denken dat dit een gemiste kans is als je hem niet benut….