De kachel laag, de meubels weg, de sfeer verdampt en zelfs het geluid van je eigen stem klinkt anders. Je neemt afscheid van een huis met een gevoel van weemoed.
Er hangen zoveel herinneringen aan dit huis vast. Mooie momenten die gekoesterd worden.
We hebben er toch 22 jaar gewoond en lief en leed gedeeld. Ik heb heel bewust afscheid genomen van het huis. Paula heeft dat niet zo. Die vindt mij maar vreemd dat ik zulke gevoelens heb. Ze zeggen wel eens dat vrouwen gevoeliger zijn dan mannen. Misschien is dat toch niet altijd waar...
Dag huis, dag lieve oude woning....https://www.youtube.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.