Het zoetste meisje van de hele kermis, woont in de suikerspinnentent. Ze draait er warme gesmolten suiker in een damp van kiespijn verwekkende geuren om een
stokje en kijkt erbij of ze de hele wereld liefst van suikergoed zou zien.
Ik mag haar graag bezig zien omdat er zoveel luikjes opengaan naar mijn eigen kindsjaren.
Dat happen in het zompige dradige, langs je mond en kop plakkende goedje wat men suikerspin noemt.
Het maakt me blij en is met niets te vergelijken. Het vertegenwoordigt de zoete tijd van de zorgeloosheid waarmee je omgeven behoort te zijn als kind. Pas later komen de zuurkolen, de spruitjes en de dampen van bloemkool ons leven binnenzweven. Geniet zolang het kan, het duurt maar even....
