Een van de dingen die wij nodig hebben is vernieuwing. In de
eerste plaats in ons innerlijk. Niets is zo dodelijk voor ons geestelijk leven
als gezapigheid, traditie en gewoonte. Toch dobberen velen van ons wat rond in
de zee
der genade zonder de sturing van een stuk gezonde vernieuwing. Het
resultaat is dat er wel gevaren wordt, doch er is weinig sprake van een echte
koers.
Precies als wij in ons leven regelmatig de batterij moeten
opladen en er voor kiezen naar bed te gaan om zulks in een gezonde rust te
hervinden, zo moeten wij ook de tijd nemen om onze ogen te sluiten en diep naar
binnen te kijken. Hoe staat het er voor met onze nieuwe mens? Wordt hij nog
voldoende gevoed? Is er sprake van een stukje opwassen in Christus of is hij na
al die jaren nog steeds op het niveau van een baby gebleven?
Denk nou niet dat uw intellect zorg draagt voor opwassen en
vernieuwen in geloof. Ook uw vermogen of economische status dragen geen enkele
steen bij. U afkomst of uw nette kledij en uw statige houding, neen zelfs al
doen we een zwart pakje aan of een hoedje op. Het is allemaal buitenkant maar
hoe zit het diep van binnen? Is er nog sprake van die sprankelde eerste liefde
of is het toch tot gezapigheid, traditie en gewoonte verworden, dat
geloofsleven van ons?
Ik denk bescheiden dat het niets met status of iets te maken heeft "in ootmoed kniel ik voor U neder" dat zijn we een beetje vergeten.
BeantwoordenVerwijderen