Dan zijn er nog mensen die niet in een Schepper geloven.
Alsof alles uit een kosmische scheet is ontstaan. Zulke gedachten gaan voor
oorspronkelijk denkwerk door in onze dagen. En dat terwijl ieder kind in de
wonderlijke kleuren en tekeningen van de pronkboon alleen al kan zien dat de
Schepper schreeuwt. “Ik ben er ook al begrijp je van het leven niets. Ook al
zit het vol leed en pijn en zit je in je denken volkomen vast in de wirwar van
gedachten. Ik ben er toch.”
We leven op een wereldbol waarin veel mensen ervoor kiezen
de ander pijn te doen en met een Schepper wil men al helemaal niet rekenen.
Totdat leed hun eigen leven raakt. Dan geven ze de schuld aan Hem waarin ze
niet geloven. God wordt tot een kop van jut, een snijboon die met een lange
baard ergens op een wolk geniet van hoe mensen lijden.
En toch is dit niet waar. Als je het ware kijken niet
verleerd bent, kun je Hem in alles zien. Zelfs tijdens het boontjes doppen.
Maar, geen mens is zo blind als diegene die niet wenst te zien. En raakt leed
ons leven, dan vluchten wij niet bij Hem vandaan, maar kijken op naar omhoog en
beseffen dat Hij ons voorging in het bitterste lijden en dat Zijn hand ons ook
dan zal vasthouden…
