Steeds weer grijpt mij een gevoel van benauwdheid naar de
keel, als ik simplistisch over het verstaan van Gods stem hoor praten.
Alsof er
een formule bestaat, een handigheidje, een Bijbels truckje waardoor je aan God
kunt vragen en Hij antwoord geeft. Genezing, pijn, verdriet, voorspoed, maar
ook kleinere zaken als: welke school voor de kinderen, verhuizingen en waar dan
heen, welke levenspartner misschien (hoewel die misschien toch bij de grote
vragen behoort) tot in het absurde: welke auto, waarheen met vakantie of nemen
we een hond? Ik heb mensen de meest vreemde dingen horen bidden en sterker nog,
voorgangers de meest grappige/pijnlijke antwoorden horen geven op hoe wij Gods
stem (Gods wil) kunnen verstaan voor ons leven.
Ik ben zo bang dat wij God nooit zullen begrijpen. Laten we
daar mee beginnen. Zes miljoen mensen voor de gaskamers. Ook Zij riepen naar
hun Schepper en God. Ze gingen er in met kinderen en al. Er wordt
onvoorstelbaar geleden op deze aardbol. Ziekenhuizen vol. Kinderen met kanker,
lieve en minder lieve mensen op de rand van de dood. Wat een onvoorstelbaar
leed is er en…er zijn geen antwoorden hoor! Hij heeft ze wel, maar wij
begrijpen ze niet. Ons kennen is te klein. Ons denken is te klein. Wij zien
door een spiegel in raadselen als wij het leven beschouwen. Al het geklets dat
God wel even uit zal leggen welke grasmaaier u moet kopen is een aanfluiting
voor wie Hij is.
Op de E.O zien we niet anders dan mensen die uitleggen wie
God is en dat het heel eenvoudig is Zijn wil en stem te verstaan. Het is ONZIN!
Niemand kan God begrijpen. Wij zullen allen
moeten leren leven met het fundament dat Zijn genade genoeg is. Hoe moeilijk
dat ook kan zijn. Wil ik hiermee zeggen dat bidden zinloos is? Nee. Hij wil
gebeden worden en betrokken in Uw leven van alle dag. Maar laten we nu oppassen
dat we niet denken dat Hij wel even de juiste koek bij de Albert Hein zal
aanwijzen. Hij heeft u en mij gezegend met een gezond verstand. Gebruik dat en
u bent lekker op weg.
