vrijdag 22 augustus 2014
De bel
De bel ging vanmorgen op de school aan de spieringstraat, maar er was geen enkel kind om binnen te komen en les te krijgen. Vakantie! Het deed me denken aan ons bezoek aan de Lutherse kerk aan de lange Groenendaal.
Ook daar luidt zondags de bel. Maar toen wij er een week of wat geleden de broeders en zusters aldaar eens hart onder de riem wilden steken, bleek de kerk leeg. Toen de dienst begon zaten er wel geteld elf oude mensen. De voorganger leek in tranen en sprak ...zijn zegen uit over de kleine gemeente. Hij preekte over de dood die in de pot.
Zou het niet geweldig zijn als we over twee weken hem eens verrassen zouden met een grote groep die de gemeente een keer bezochten? Dat hij nog eens het idee krijgt wat samen op weg nu echt voor ons betekent? Velen zoeken zending in verre oorden en reizen voor veel geld naar buitenlanden om te ondersteunen, wat geweldig is. Dit kost niets, je behoeft er niet voor op het vliegtuig, geen koffers voor in te pakken en niet te betalen. Het is zending in eigen land. En toch vrees ik dat de massa liever weer op een dotje kruipt in hun eigen (grote)club dan een of meer keer een op sterven na dood zijnde gemeente te ondersteunen. Ingelijfd bij de Pkn, lijkt niet veel meer dan slechts een benaming. En toch gaan wij weer over twee weken want, al is de naam Luthers anders dan de naam Hervormd, de Here Jezus is daar ook, zolang het nog kan. Redenen genoeg om niet te gaan. Het is zo goed in ons eigen gebouw, de koffie is beter, het is er zo fijn, we kerken er al ons hele af halve leven, onze familie is daar, en, en, en. Maar of deze redenen stand houden in het licht van de ware betekenis van Samen op weg? Ik zal er verder over zwijgen, ik ben namelijk niet Hervormd, Luthers, Gereformeerd, Pinkster of Baptist, ik ben slechts van Christus....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.