“Eeuwenlang zou mijn antwoord “nee” geweest zijn. Crematie
was lange tijd ten strengste verboden. Daarmee wilde de Kerk zich duidelijk
onderscheiden van de heidense godsdiensten uit onze streken.
Deze heidenen
hadden vaak de gewoonte om hun doden te cremeren. Wie het heidense leven had
verlaten en katholiek was geworden, wilde dat duidelijk laten zien. Dit deden
ze niet alleen door andere levenskeuzes te maken maar ook door de manier waarop
ze afscheid namen van de wereld moest duidelijk worden dat ze een nieuw geloof
hadden aangenomen.
Dit was echter niet de enige reden om niet voor crematie te
kiezen. Het heeft ook met theologie te maken. De katholieke kerk gelooft dat na
onze dood, ons lichaam opnieuw zal opstaan en verenigd met onze geest eeuwig
zal leven in de hemel of de hel. In de Middeleeuwen stelde men zich daar heel
praktische vragen bij. Hoe kon je lichaam nu opnieuw opstaan als het helemaal
opgebrand was? Natuurlijk hoeft dit geen probleem te zijn, we krijgen niet het
vergane lichaam bij de heropstanding, maar een verheerlijkt lichaam. Om
misverstanden te voorkomen besliste de kerk het crematieverbod dus toch maar
wat handhaven om zich er zeker niet aan te verbranden. Dat bleef ook later zo,
toen sommige mensen zich opzettelijk lieten cremeren na hun dood. Dit deden ze
specifiek om de verrijzenis van het lichaam te ontkennen. Crematie bleef dus
verboden om de katholieken van deze
groep afvalligen te onderscheidden. Katholieken cremeerde vroeger alleen
Protestanten, levend en wel.
Door de jaren begonnen al deze bezwaren tegen crematie langzaam
maar zeker te verdwijnen. De meeste katholieken hebben ondertussen ook begrepen
dat het een verheerlijkt lichaam is dat we zullen krijgen bij de
wederopstanding en mensen laten zich al lang niet meer cremeren uit protest
tegen de Kerk of tegen het geloof in de verrijzenis. Het is dan ook daarom dat
onder paus Paulus VI in 1966 de crematie opnieuw werd toegestaan voor
katholieken. Vanaf 1997 mag de crematie zelfs gebeuren voor de afscheidsdienst
in de kerk. In plaats van de kist, zijn dan de assen van de overledene aanwezig
in de kerk.
Weten
we eindelijk wat er door de kerk raast boven je kop. Altijd gedacht dat het een
pot met wierook was, blijkt het oma's as die op je knar dwarrelt...