Maar je hebt dat bad dus na vier weken hier wonen dacht ik op deze regenachtige dag: waar is mijn rubber eend, ik duik eens in dat bad. Dan ben je ongeveer 20 minuten verder eerdat je ontdekt hebt hoe de gewone kraan werkt (12 noppen en hendels) en loopt het bad vol. Je kwakt er een overjarige hand badzout in en stapt met je 54jarige lijf in bad. Tot zover alles oké. Lekker warm en hoewel je het gevoel hebt in een grot met lava te zakken, zet je door.
Na 10 minuten begin ik te zweten op mijn kale schedel. Daarna mij af te vragen waarom ik hier eigenlijk lig? Maar ik zet door en weet de boel te rekken tot 30 minuten. Ik heb mijn portie “lekker in bad” weer gehad voor een jaar of drie. Maar dan komt het leukste moment. Er uit zien te komen. De ergonomisch weergegeven vormen van het bad, sluiten als een harnas om je vege lijf en weten van geen wijken als je er uit wilt. Ik heb er acht minuten over gedaan, pas toen gleed ik gelijk een afgetakelde naaktslak over de badrand met in mijn mondhoeken de rubber eend, die ik net kon redden van voor eeuwig verloren gaan in de zuigende put. Sorry voor mij is het niets dat badderen. Misschien met een lekkere meid erbij, maar ja, die van mij zit op haar werk en dan, je moet aan je hart denken....
