Zicht op de Lek gisteren rond tien uur in de ochtend. Donkere
wolken pakken zich samen boven mijn hoofd en beloven niet veel goeds. Maar mooi is het weer wel, al die donkerheid en contrasten.
Voor de fotograaf zijn dit veel spannender zaken dan een strakblauwe hemel. Een beetje power, een vleugje spanning, wat donderend geraas rondom het schip des levens. Het zijn wellicht onmisbare elementen in het leven en in een goede foto. Saaiheid is de dood in de pot dus laat maar lekker waaien, het gaat wel over. Ons is op dezer aardbol ook nimmer een kalme reis beloofd, enkel een behouden aankomst.