Ik ontdekte toen ik nog maar net christen was iets heel
aparts. Namelijk dat er twee hoofdvormen van helpen zijn. De ene is om die
ander te helpen, de ander is om onszelf te helpen.
Er zijn mensen die
Er zijn ook mensen die zichzelf zo onwijs
goed/geestelijk/wijs/onmisbaar vinden, dat ze je bijstaan omdat ze zichzelf
daarmede bevestigen dat God hen gebruikt.
Misschien moet je dat eens even op jezelf laten inwerken!
Laat mij een voorbeeld geven. Ooit bedacht iemand de
gaventest. De hele gemeente moest daar (de Parousia gemeente) aan meedoen, want
wie gelooft nog dat de Heilige Geest het ons te binnen kan brengen zonder
tussenkomst van de commercie? Op het einde van die zogenaamde test, stond
natuurlijk een soort test over waar je gaven lagen.
In de groep zaten twee mensen die overal ruim voldoende
hadden ingevuld. Mensen die zichzelf wat beter kenden, waren voorzichtiger met
het geven van ruime voldoenden aan zichzelf.
Het echtpaar met de ruime voldoenden, lag eigenlijk geheel
en al niet in de markt. Mensen vonden hen arrogant, hooghartig en brallerig.
Zijzelf vonden zich onmisbare schakels in Gods koninkrijk. Misschien was het
handiger geweest als de bedenkers van de gaventest zo geestelijk waren geweest
die beoordeling aan het einde van de test door die ander te laten invullen!
Even terug naar het echtpaar: zij wilden dienen omdat ze ten
diepste meenden dat God hen zo nodig had. En daarmee ook de gemeente hen zo
nodig had. Ze dienden niet uit liefde tot die ander, maar uit liefde tot
zichzelf.
Herkenbaar of….?
Zucht... ach ja de gaven testen, daar zijn heel wat figuren rijk mee geworden ik kan het me nog herinneren, de zoveelste hype in charismanistan.
BeantwoordenVerwijderenHet zou mooi zijn als men eens meer aandacht gaf aan de vrucht van de Geest dan aan de gaven. Het echtpaar wat je beschrijft draagt nog niet veel vrucht volgens mij... Echt iets voor de pinksterachtigen onder ons,vaak alleen maar bezig zijn met wat heb ik gekregen of wat kan ik nog krijgen. Niet met wat kan ik uitdelen, of, hoe kan ik me uitdelen.
Jack 2
"hype in charismanistan"
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verwoord Jack, ik beaam je woorden.
Heb je weblog gevonden en enorm genoten van wat je schrijft. Niet alles zie ik zoals jij maar eindelijk iemand die dingen bij name noemt. Ook bij ons in de gemeente slaan dergelijk mensen op de trom. Je voelt het gewoonweg dat ze er voor zichzelf staan ook al praten ze over jezus. Laatst kwam er een nieuw echtpaar bij waarmee ik in gesprek geraakte en ze vertelden dat ze uit een baptistengemeente kwamen die helemaal in was gestort na hun vertrek. Dan gaan bij mij alle alarmbellen al rinkelen. Dan denk ik, het zal allemaal wel.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van mij.
Graag gedaan en zeer welkom hier. We kennen elkaar (dacht ik) niet, maar fijn dat je er bent en je hebt de ruimte om te reageren...
BeantwoordenVerwijderenEen groet terug uit het zonnige Gouda
Bij ons in de gemeente is het al niet anders. Mensen die zó graag op de voorgrond treden, omdat ze o zo belangrijk werk voor de Heer doen.... In hun ijver om dat belangrijke werk te doen, vergeten ze vaak hun eigen broeders en zusters, die oud of ziek zijn en die graag eens een bezoekje zouden ontvangen van een lieve broeder of zuster.....en daar vaak al tijden tevergeefs op wachten....
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je aanvulling Jose. We hadden (even iets anders) mensen op bezoek wier kinderen (2) dezelfde nare ziekte hebben als Job. In beginstadia weleenswaar, maar toch. We hebben nog even over jou en Rob met heb gesproken...
BeantwoordenVerwijderenBedoel je zelfde nare ziekte als ROB?? Er staat namelijk JOB...
VerwijderenOh wat een blunder. Nou ja Job en Rob, hebben wel wat overeenkomsten. Maar ja, ik bedoelde Rob....
BeantwoordenVerwijderenHaha dat dacht ik al! En ja, ik moest zelf ook eraan denken dat er wel wat overeenkomsten zijn: ziekte, heel wat moeten inleveren enz...... Gelukkig heeft Rob wel zijn geloof behouden, zoals trouwens ook Job!
VerwijderenMaar wat zwaar voor die mensen dat ze 2 kinderen hebben met de ziekte van Bechterew...... Zijn die kinderen al volwassen en hoe gaat het met ze, hoever heeft de ziekte zich al gevorderd?