Wally

Mensen blijven langer mooi, lijkt het. Als kind vond ik mijn tante Wally van dertig met haar knotje en

dikke donkerbruine panty stokoud en ze rook naar een verstofde gang met een loper. Hoewel de jeugd niet eens meer weet wat een loper is. Alles gaat voorbij. De nieuwe oudere is vaak nog fris en fruitig. Met lange geverfde haren, gemodelleerde tanden, stevig gelijnde achterwerkjes en op hoge hakjes wankelen ze voorbij. Geen spoor van tante Wally-achtige sferen. Meisjesachtig... in een wolk van zoete geuren uit een flesje. Van mij mogen ze. Even plotseling stoppen ze dan toch rond hun 50e vaak met het kleuren van de haren, wordt het kort geknipt, gaat de bril op en vergrijzen dan in een paar maanden tijd de herfst van het leven binnen. Dáár is tante Wally dan toch nog. Enkel veel later. Van mij mag ze nog langer wegblijven. Tis ijdelheid, ik weet het maar....het oog wil ook wat